آسیب شناسی دهان و فک و صورت یکی از دوره های تخصصی دندانپزشکی است که در اوایل نیمه دوم قرن بیستم متولد شد و از ایجاد آن در سطح جهان نزدیک به 60 سال می گذرد و هر آن بر وسعت و اهمیت آن در علوم پزشکی و دندانپزشکی افزوده می شود. در ايران براي اولين بار برنامه درسي آسيب شناسي دهان و فك و صورت در سال  1339 توسط مرحوم پرفسور يزدي بصورت ادغام يافته با برنامه درسي دانشكده پزشكي رسما شكل گرفت. انجمن علمی آسيب شناسي دهان و فك و صورت نيز درسال 1369 با كمك پرفسور يزدي شكل گرفت. مجوز فعالیت این انجمن، به استناد  مصوبه دویست و شصت و دومین جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ  7/8/1370  و به موجب رای مورخ 6/9/79 کمیسیون انجمن های علمی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تصویب گردیده است.